Regelmatig onderwerp van gesprek in mijn praktijk is het thema relaties. Mensen die mijn werkwijze inmiddels kennen weten dat ik zelden werk met stellen, op een korte verkenning na. Dat is een heel bewuste keuze...
Wanneer relaties langere tijd niet lekker lopen en steeds dezelfde patronen of irritaties verschijnen besluit men soms dat het tijd wordt om 'aan de relatie te werken'. De partners willen op zoek naar dé oplossing om hun relatie te redden. De ene partner oppert -vaak net een tikkeltje enthousiaster dan de ander- een bezoekje aan de relatietherapeut. Ze willen daar op zoek naar een betere verbinding met elkaar. Dat kán heel helpend of verhelderend zijn. Vaker komt het echter voor dat men afdwaalt van de daadwerkelijke kern...
Wanneer bij een of beide partners namelijk (onbewust) ongeheeld trauma, angst of pijn aanwezig is, is het überhaupt lastig om als partners volwassen en gezond met elkaar in verbinding te zijn. Er is een onderliggende reden: een verstoorde of niet-bestaande relatie van de partner met zichzelf. Onder het onvermogen om op gezonde en fijne manier te verbinden met de ander zit dan het onvermogen of angst zich ten volle verbinden met zichzelf, inclusief alle ziels- en kindsdelen.
Hoe minder je verbonden bent met jezelf hoe sneller je geneigd bent om óf diepe verbinding te ontwijken óf te gaan zoeken bij je partner. Je zoekt in dat laatste geval bij die ander dan als het ware wat je in de diepte zelf mist, vaak iets uit een jeugdervaring. Passend daarbij is een irreële verwachting van wat een relatie (of de partner) zou moeten bieden. Dit alles komt voort uit -soms onbewuste- tekorten uit jeugd- of levenservaringen. We gaan nog zo vaak op zoek naar de illusie van de partner die ons volledig ziet, ons begrijpt, ons 'vervolmaakt' en onvoorwaardelijk van ons houdt. En natuurlijk bijkt dat onmogelijk, waarna door teleurstelling en wrok scheurtjes in de verbinding ontstaan. De een gaat vervolgens nog harder werken om de relatie te redden en offert daarbij zijn of haar behoeften op, de ander geeft het gewoonweg op.
Over het algemeen is het in mijn ogen zo dat werken aan een relatie en verbinding met je partner niet werkt zonder eerst te werken aan de verbinding met jezelf.
Hoe minder jij:
- de diepe verbinding voelt met jezelf en alles dat jou jou heeft gemaakt;
- weet hoe je zelf kun zorgen voor eigen behoeften;
des te meer druk je legt op het verkrijgen van deze verbinding of voldoen aan jouw behoefte binnen de relatie.
In een gezonde, volwassen relatie (er)kent elke partner zijn eigen grenzen en behoeften, weet hoe daar zelf voor te zorgen, weet zichzelf en zijn emoties zelf te reguleren en kan oprecht en open communiceren.
Dit is zeker niet makkelijk en een flinke klus qua bewustwording en zelfontwikkeling. Maar ook hier geldt in mijn ogen; verbeter je relatie, begin bij jezelf.